کد مطلب:193338 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:96
آیا نماز بر خرمن گندم جایز است؟
از امام صادق - علیه السلام - سؤال شد: آیا نماز بر خرمن جایز است؟ حضرت از آن نهی فرمود.
از حضرت سؤال شد: اگر پهن شوند و مانند سطح بشود چطور؟
حضرت فرمود: نباید بر چیزی از طعام نماز خواند همانا آن روزی خدا برای
[ صفحه 352]
بندگانش و نعمت او بر آنها است، پس آن را احترام كنید و حرمت آن را داشته باشید و پا روی آن نگذارید، و آن را تحقیر نكنید.
همانا مردمی بودند، پیش از شما كه خداوند در زندگی آنها توسعه داده بود و محصولات آنها را زیاد قرار داده بود، و آنها از نان شكلی مانند سنگ، قرار دادند، و به وسیله ی آن محل غائط خود را پاك و تمیز می كردند.
خداوند آنان را به بلا گرفت و گرفتار قحطی و گرسنگی و بی محصولی كرد، آنان از روی ناچاری همان نانهای آلوده را پیدا می كردند و می خوردند.
و این آیه درباره ی آنها نازل شد: (و ضرب الله مثلا قریة كانت آمنة مطمئنة یأتها رزقها رغدا من كل مكان فكفرت بأنعم الله فأذاقها الله لباس الجوع و الخوف بما كانوا یصنعون) [1] «خداوند (برای آنان كه كفران نعمت می كنند) مثلی زده است: منطقه ی آبادی كه أمن و أمان و آرام و مطمئن بود، و همواره روزیش از هر جا و مكانی می رسید، اما به نعمت های خدا ناسپاسی كردند و خداوند به خاطر اعمالی كه انجام می دادند لباس گرسنگی و ترس را بر اندامشان پوشانید». [2] .
از حضرت سؤال شد: اگر پهن شوند و مانند سطح بشود چطور؟
حضرت فرمود: نباید بر چیزی از طعام نماز خواند همانا آن روزی خدا برای
[ صفحه 352]
بندگانش و نعمت او بر آنها است، پس آن را احترام كنید و حرمت آن را داشته باشید و پا روی آن نگذارید، و آن را تحقیر نكنید.
همانا مردمی بودند، پیش از شما كه خداوند در زندگی آنها توسعه داده بود و محصولات آنها را زیاد قرار داده بود، و آنها از نان شكلی مانند سنگ، قرار دادند، و به وسیله ی آن محل غائط خود را پاك و تمیز می كردند.
خداوند آنان را به بلا گرفت و گرفتار قحطی و گرسنگی و بی محصولی كرد، آنان از روی ناچاری همان نانهای آلوده را پیدا می كردند و می خوردند.
و این آیه درباره ی آنها نازل شد: (و ضرب الله مثلا قریة كانت آمنة مطمئنة یأتها رزقها رغدا من كل مكان فكفرت بأنعم الله فأذاقها الله لباس الجوع و الخوف بما كانوا یصنعون) [1] «خداوند (برای آنان كه كفران نعمت می كنند) مثلی زده است: منطقه ی آبادی كه أمن و أمان و آرام و مطمئن بود، و همواره روزیش از هر جا و مكانی می رسید، اما به نعمت های خدا ناسپاسی كردند و خداوند به خاطر اعمالی كه انجام می دادند لباس گرسنگی و ترس را بر اندامشان پوشانید». [2] .
[1] سوره ي نحل آيه ي 112.
[2] دعائم الاسلام: ج 1 ص 179، بحارالأنوار: ج 81 ص 98 ح 16.